Iets waar ik als schrijver steeds weer tegen aanloop, is dat ik word uitgenodigd om te spreken voor een publiek waarvan het merendeel waarschijnlijk geen fantasy leest. Dat ik word uitgenodigd is natuurlijk super en ik maak er dan ook dankbaar gebruik van. Maar hoe vertel ik iets over mijn boek, zodat het boeiend is voor mensen die niet zo bekend zijn met magie, gedaantewisselaars en verzonnen werelden? Zonder dat ik alles moet uitleggen en de wortels van mijn verhalen uit het oog verlies?
Soms probeer ik een andere insteek te vinden. De vorige keer vertelde ik bijvoorbeeld over hoe actueel fantasy kan zijn. In mijn verhaal in wording zit een verhaallijn over vluchtelingen en dat bleek een handig kapstokje. Ik merkte dat mijn toehoorders verrast waren. Ze hadden niet verwacht zoiets in mijn genre te vinden. Tegelijkertijd voelde het voor mij alsof ik mijn genre tekort deed. Het is mooi om een vooroordeel uit de weg te ruimen, maar als dat het doel is van wat je gaat vertellen, betekent dat ook dat je bij voorbaat al in de verdediging bent geschoten. Je vestigt de aandacht op de vooroordelen, juist omdat je ze wilt ontkrachten.
Eind mei mag ik in de Bibliotheek in Enschede iets vertellen over Jager&Prooi. Ik voel weer diezelfde twijfel naar boven komen nu ik een promotioneel stukje moet schrijven. Hoe vind ik de juiste balans? Wat schrijf ik nu en vertel ik zo meteen, zodat mijn trots en enthousiasme de toehoorders nieuwsgierig maakt?
Misschien kun jij me helpen! Wat moet ik volgens jou vertellen over Jager&Prooi in het bijzonder en/of fantasy in het algemeen? Laat een reactie achter in de comments. Dan vertel ik je in een nieuwe blog hoe het is gegaan.
(Deze blog verscheen op 17-04-2016 op Hebban.)
