Het is de vraag die mij het meest wordt gesteld: ‘Waar haal je de inspiratie vandaan?’ Ik snap waarom; al die ideeën voor verhalen moeten ergens vandaan komen, dus willen mensen weten waarvandaan. Helemaal als je over drakenwisselaars, magie en verzonnen werelden schrijft.

Maar hoe meer ik schrijf, hoe slechter ik die vraag kan beantwoorden. Van Hydrhaga weet ik precies waar het vandaan komt, zelfs als je me naar de oorsprong van bepaalde hoofdstukken vraagt. Bij de Lilith-trilogie wordt het al wat moeilijker en als je naar de inspiratie voor Jager vraagt, weet ik helemaal niet wat te antwoorden. Dus zeg ik: ‘Van alles om me heen, eigenlijk.’

Maar je hebt toch inspiratie nodig om te schrijven? Sommige schrijvers openen niet eens hun notitieblok of laptop als ze geen inspiratie hebben.
Nee, ik heb geen inspiratie nodig om te schrijven. Ik heb inspiratie nodig om een verhaal te beginnen, niet om er mee door te gaan. Want zodra ik ben begonnen, moet ik me houden aan de regels van de wereld die ik heb gecreëerd. Zodra de personages zijn geboren, kan ik hun karakter niet meer sturen. Ik hoef alleen nog maar na te denken over hoe ik het verhaal op een logische manier naar het einde kan brengen zoals ik dat in gedachten heb en de personages laten reageren zoals hun aard is. Hoe meer ik over dezelfde wereld schrijf, hoe minder inspiratie ik nodig heb.

Dus een betere vraag om deze schrijfster te stellen is: ‘Wat was de reden om dit verhaal te gaan schrijven?’ Het antwoord zal veel interessanter zijn.