Er was eens, in een land hier niet zo ver vandaan, een koninkrijk dat Elfia heette. Het is een land vol magie en mysterie. Slechts twee dagen per jaar is het te bezoeken. Ga je nu in Haarzuilens op zoek naar Elfia, dan vind je iets wat doet denken aan, maar de levendigheid en de magie mist.

Ik beschouw mijzelf niet als een bezoeker van Elfia, maar als een inwoner. Als schrijver heb ik het privilege om naar binnen te mogen nog voordat de poorten openen. In die magische ochtenduurtjes, waan ik mij echt in een ander land. De inwoners ontwaken, de marktkooplieden stallen hun waren uit. En ik loop over de kalme paden van het koninkrijk om op bezoek te gaan bij de Hobbits, elfen en Rohirrim van Ennorandirrim. Met hen drink ik een kop thee in hun schitterende kampement. Wat een heerlijk begin van de dag.

Wanneer ik terugkom in de schrijversstal van Zilverspoor zijn de poorten van Elfia inmiddels geopend voor bezoekers. Ik bewonder de klederdrachten van iedereen die van heinde en verre naar dit koninkrijk is gekomen. De zon geeft dit jaar nog meer glans aan de parade die aan de stand voorbij trekt.

Ondertussen praat ik met mensen die mij nog niet kennen over mijn boeken. En luister ik met rode wangen naar de lezers die me komen vertellen wat ze van mijn verhalen vonden.
Ik heb weer van iedere minuut genoten. Volgend jaar weer!