Ik ben nog niet veel verder met ‘Zuiver’. Mijn gewoonlijke tactiek; schrijven en maar zien waar het schip strandt, werkt bij dit verhaal duidelijk niet.

Sinds gisteren begrijp ik ook waarom. De bijpersonages, de omgeving en de gebeurtenissen in het eerste hoofdstuk vertellen allemaal ook iets over Meaghun, mijn hoofdpersoon, juist omdat hij zo verankerd is in de wereld om hem heen. En ik wil dat Meaghun meteen op de eerste pagina’s staat. Geen langzame opbouw en we leren hem vanzelf wel kennen. Het moet vanaf het begin duidelijk zijn wie hij is en wat zijn achtergrond is. Of moet ik hier zeggen; het moet duidelijk zijn wie hij ooit was?

Ik haat een lange omschrijving van de geschiedenis in een boek. Of personages die pagina’s lang mijmeren over hun eigen verleden. Dat kan wel, maar dan wel met een goede reden. Ik zit zelf ook niet vaak op de bank om mijn hele leven te overzien. Meaghun doet in de eerste hoofdstukken gewoon zijn ding, dus is er geen reden voor hem om diep na te denken.

Gelukkig zijn er dus al die andere facetten die je iets over hem kunnen leren. Hoe vertrouwt zijn wapen aanvoelt, bijvoorbeeld. Of de broers die met hem mee zijn op reis.

Misun, de middelste van de drie broers, bestond al langer. Het jongste broertje is er deze week bij gekomen. Hij was eerst een soort van schildknaap/bediende, nu is hij Meaghuns leerling. Voorbestemd om ooit hetzelfde te gaan doen als zijn oudste broer. Het is dus logisch dat Meaghun eens dezelfde opleiding heeft gehad.
Dat Meaghuns broertje zo’n 15 jaar jonger is dan hij en al mee gaat om jacht te maken op de wisselaars, verklaart waarom Meaghun zo laconiek met het moorden omgaat. Uitleg tussen de regels door, zoals ik het zelf graag in andere boeken zie.

Oh, wat is schrijven toch heerlijk als alles zo bij elkaar komt. Meestal overkomt me dat pas in een veel later stadium. Dat ik dit nu bij het eerste hoofdstuk al ervaar, is iets om te koesteren. Ik blijf voorlopig nog wel schaven aan het begin, maar als dat dan eenmaal staat als een huis, zal de rest een stuk sneller gaan.

(hoop ik…)

En terwijl ik het stukje dat ik net heb geschreven nog eens doorlees, krijg ik een nieuwe inval. Misschien moet die jongste broer toch iets ouder zijn dan ik nu heb gepland… Hmm, dat geeft weer hele nieuwe mogelijkheden.
En iets om over na te denken.