2011 was een jaar waarin ik op zoek ging naar mezelf. Er waren veel aanleidingen om dat te gaan doen. Op het werk ging het niet altijd even lekker, ik voelde me niet goed en het schrijven wilde ook niet zo lukken. Redenen genoeg om eens goed na te denken.
Ik denk dat je soms het beste even helemaal een andere omgeving kunt opzoeken. Even weg van alles en iedereen. Daarom ging ik op vakantie naar Madeira, alleen. Sommigen vroegen me of ik het niet eng vond om dat te doen, maar het was juist mijn bedoeling om mezelf tegen te komen. Ik wilde een mooie tijd hebben, maar ik wist ook dat het af en toe moeilijk zou worden.
Reizen hebben vaker zo’n effect op me gehad. Tien jaar geleden ging ik naar Amerika. Ik herinner me dat ik een middag op een heuvel in de prairie heb doorgebracht. Even nadenken over wat ik wilde. Vanaf mijn kinderjaren had ik mezelf gezien als fotograaf, maar aan de andere kant van de oceaan kwam ik erachter dat wat mij aantrok in fotografie niets voor mij was.
Daar boven op die heuvel heb ik afscheid genomen van de toekomstdroom die ik zolang had gehad en ben ik gaan kijken naar wat ik op dat moment wilde. En ben ik weer gaan genieten van wat ik in Amerika allemaal meemaakte, zonder me druk te maken over wat ik daar moest doen en wat niet lukte.
Bergen en heuvels zijn de obstakels in het leven, zegt men. En nu ik dit schrijf besef ik me pas dat ik deze zomer in Madeira bedacht dat ik een bergenmens ben, terwijl ik altijd dacht dat ik naar de bossen trok. Bossen bedekken het land met een zacht laagje, maar de bergen laten de rauwheid van het landschap zien. Soms zijn er geen ijkpunten, waardoor je je tegelijk nietig en groots kunt voelen. Terwijl ik Pico Ruivo beklom voelde ik dankbaarheid, maar ook trots, omdat ik me niet had laten weerhouden door angst of door wat anderen zeiden.
Dat je een zware tocht moet maken om de top te bereiken, maakt mij niet uit. Die tochten zijn vaak net zo mooi als het uitzicht op de top. Misschien is het juist maar goed dat de tocht niet altijd makkelijk is, zodat je af en toe wel moet stoppen. Dat dwingt je om na te denken over wat je aan het doen bent en te genieten van waar je op dat moment bent.
Ik besef me dat niet iedereen zo is en dat is maar goed ook, maar ik ben blij dat ik de uitdagingen niet uit de weg ga.
Zoals zovaak was dit helemaal niet wat ik van plan was te schrijven op mijn blog. Maar ik laat het staan, omdat het zo is. En omdat ik er weer wat van heb geleerd, want hoewel het vakantieherinneringen lijken, zegt het ook veel over de eerste alinea die ik schreef.
Deze blog is dus een goede afsluiting van een bijzonder jaar.
Iedereen een fijne jaarwisseling!
(de bovenste foto heb ik gemaakt tijdens mijn reis in het Pine Ridge reservaat in Amerika. Behalve wat stofjes wegwerken, heb ik de foto niet bewerkt. Zo zag het er die dag echt uit. De foto hiernaast is genomen op Madeira.)
